Zuid Korea deel 2!

Onze excuses vcoor de vertraging maar de foto's van de vorige twee verhalen staan er nu ook op!!! :)

Nu verder met Korea deel 2!

We wisten eigenlijk helemaal niet of de Koreanen wel oudjaarsavond vieren. We hadden het wel al aan het lokale volk gevraagd en proberen te googelen, maar dat was niet echt een succes gebleken! Al met al kwamen we er achter dat er op het plein Bosingak wel iets aan gedaan zou worden.
Dus we gingen met ons goeie gedrag erheen, hopend dat het wat zou zijn... We schrokken ons een hoedje dat we aankwamen! Want toen we de metro uitliepen, was het plein afgesloten door, pak ‘m beet, 1000 politie agenten en ME’ers!!
Na wat research te hebben gedaan bij één van de wethandhavers, waren we wijzer geworden dat het plein om 23:10 werd vrijgegeven. Na een kwartiertje gewacht te hebben, mochten we erop. Dus wij lekker rustig lopen, zien we in ene al het volk keihard gaan rennen voor een plekkie! Huuh?!?!
Opgezwiept door de menigte konden wij natuurlijk niet achter blijven en hadden wij het ook op een sprintje gezet. Dit was eigenlijk best wel eng om mee te maken,als je weet dat er +/-10.000 mensen massaal naar 1 punt rennen in trechtervorming. (Je moet er echt bij zijn geweest om het te begrijpen hoe dat gevoel was voor ons.)

Wat bleek nou, er stond een groot podium in het midden, en de hele avond werd live uitgezonden op tv. Er traden allemaal bekende Koreaanse artiesten op waarop het hele publiek uit z’n dak ging! Dus wilde iedereen graag vooraan staan! Wij hadden ook een heel mooi plekje gevonden.
Wat een gezellige sfeer zeg! Met z’n alle luidkeels mee afgeteld tot het eindelijk 00:00 was. Enig minpuntje, ze doen hier niet aan vuurwerk... Maar dat maakte de avond er niet minder leuk op. Helaas was het wel een graadje of –15, dus waren we na een paar uurtjes veranderd in stijve ijslollies en besloten het maar voor gezien te houden!

Nieuwjaarsdag vroeg eruit zodat we nog konden Skypen met de fam thuis, zodat we de Nederlandse jaarwisseling ook nog mee zouden maken!
Daarna zijn we nog ffies in bed gedoken en hebben we er weer een rustig dagje van gemaakt, want zondag stond er een inspannende dag op ons te wachten.

We hadden in de Lonely Planet een leuke hike tocht gezien in 1 van Zuid-Koreaanse nationale natuurparken. Die van ons was in de bergen van Seoul. We waren even bang dat we misschien wel één van de weinige zouden zijn die in de kou de bergen gingen trotseren. Maar die gedachte was echt nergens voor nodig...! Al gauw liep de metro bomvol met hikers! Met een hele meute zijn we de tocht begonnen! Voor het begin nog spikes gekocht voor onder de bergstappers, want met al het sneeuw en ijs weet je het maar nooit! En we hadden gelezen dat het een klim was voor durfals...
Maar oh oh oh , wat een mooie trip zeg! De bergen waren spierwit van de versgevallen sneeuw, de lucht strakblauw en het zonnetje deed z’n best om de kou te verdrijven wat de natuur op z’n mooist maakte.

De tocht verliep wel soepeltjes, totdat we bij het meest “uitdagende” stukje kwamen... De top...
Een hellingsgraad, die zo steil was dat ie bijna onmeetbaar was geworden met een lekker laagje ijzige sneeuw erop... Je moest je omhoog werken/trekken door middel van een dik touw met knopen erin en een stalen hek. Leek wel een geintje!Echt niet overdreven!! Omhoog ging nog net...
Maar de beloning was groot. Boven had je een 360 graden uitzicht over Seoul en zijn natuur en de verdere omgeving!
En toen kwam de grap van de dag... Kom die paar meter ook maar is omlaag...!! Lies die was van te voren al aan het panieken over hoe ze dat óóit voor elkaar ging krijgen en Rich haar maar kalmeren! Maar het bleek dat Rich zich aardig had vergist in de moeilijkheidsgraad die het met zich meebracht...
Na flink wat gezucht en gepuf, waren we dan gelukkig toch heelhuids afgedaald. Eens en nooit meer!!
De rest van de prachtige 10km lange loop/klim en dal, verliep prima, met veel oeehhhh en aaahhhh momenten!

Maandag stond Suwon op het lijstje, dit is een stad 47 km onder Seoul.
Een grappige koning Jeongjo kwam in 1794 met het idee om de hoofdstad van Seoul naar Suwon te verhuizen. De fortmuren die de originele stad omringden, werden gebouwd. De koning ging dood en Seoul bleef de hoofdstad. Maar blijkbaar waren de muren wel zo mooi en goed gebouwd dat het nu op de Unesco Werelderfgoed lijst staat!!
De muur is 5,7km lang en kronkelt door de stad heen. Wij mochten ‘m spierwit van de sneeuw meemaken.

En toen was het alweer dinsdag. De dag waar de grootste en spannendste trip op de planning stond. Een tour naar het DMZ gebied, JSA en de 3de tunnel!!!
Deze wordt georganiseerd vanuit het Amerikaanse leger. En je kan er alleen komen via een geboekte tour.

Wat is DMZ?
DMZ= DeMilitarized Zone, dit is de 4 km brede en 240 km lange bufferzone tussen Noord en Zuid. Deze scheiding wordt aan beide kanten bewaakt met tankblokkades, héél veel meters elektrische hekken, overal actieve landmijnen en alsof dat niet genoeg is... 2 gevechtsklare legers ...
Hier kan je zien hoe het er aan toe gaat op het grensgebied.
We werden in speciale bussen gezet en gingen daarmee eerst naar kamp Bonifas, de Amerikaanse/Zuid Koreaanse legerbasis. Daar kregen we van een soldaat een snelle briefing over de geschiedenis tussen de twee landen en politieke feiten, regels en wetten die er zijn gehandhaafd. Wat het allemaal gebracht heeft tot wat het nu is. Ook werd ons verteld wat we wel en niet mochten. Maar dit werd door de dag heen nog eens meerdere keren herhaald. Laten we zeggen... Je mocht nog net ademen haha! Je krijgt strikte regels naar je hoofd geworpen en daar kan je je maar beter aan houden, want ruzie met meneer de soldaat heb je liever niet...

We gingen snel door naar de JSA= Joint Security Area, hierin ligt Panmujon, het deel waar officiële contacten tussen Noord en Zuid in de Hoofdconferentiekamer werden gehouden. En tot op heden nog steeds wel eens voorkomt.
We mochten naar binnen in het blauwgeverfde gebouw, maar niets aanraken! Er staan microfoons op tafel die 24 uur per dag alles opnemen. Dit is de enigste plek waar je veilig Noord Korea in kan lopen vanuit Zuid. En met inlopen bedoelen wij dus nog geen 5 meter de grens over, en dat dan IN de conferentiekamer wel te verstaan. Maar wij kunnen nu wel officieel zeggen dat we ook in Noord Korea zijn geweest!
Je wordt continue beschermd door Zuid Koreaanse soldaten (ook wel de ROCK’s genoemd) die klaar staan in Teakwondo stand.

Buiten sta je oog in oog met de “vijand”... Er bekruipt je een surrealistisch gevoel en de spanning voel je hangen. Je wordt in gaten gehouden door de Noordkant d.m.v. camera’s, real livesoldaten en verrekijkers. Maar je wordt beveiligd door de Zuid-Koreanen en de Amerikanen.

De 3de infiltratie tunnel was daarna aan de beurt. Deze tunnel hebben de Zuid Koreanen in 1978 ontdekt. In totaal zijn er 4 tunnels gevonden tot op heden, die door de Noord Koreanen onder het DMZ gebied door zijn gegraven. Er zijn zelfs ondergrondse railwegen gevonden. Dit om zo een verrassingsaanval te kunnen plegen. De gangen waren zwart geverfd, zodat ze konden claimen dat het koolmijnen waren... De slimmerds, want er is geen kool in de wijde omgeving te bekennen!! Al de tunnels zijn kilometers lang en beginnen allemaal in Noord en eindigen in Zuid. Om een meter tunnel te verkrijgen moesten ze daar 4 dagen voor werken... Het was maar krap 2 meter hoog en breed. Maar dat was voldoende om in tijd van 1 uur tot wel 30.000 soldaten door te kunnen laten.
Helaas door de gladheid konden we niet naar de Dora Observatory. Dit is een observatietoren die je een fantastisch uitzicht geeft over de Noord Koreaanse kant met hun propaganda dorp Gijeong Dong.
Waarom propaganda?? In dit dorp blijkt niemand te wonen maar de Noord-Koreanen doen alsof. En hebben bijv in het verleden zwaar luidsprekerapparatuur gebruikt dat 24uur per dag aan stond om de Zuid-Koreanen in het beveiligde dorpje aan de andere zijde van de grens de hele dag door te laten genieten van het lawaai dat die dingen creërde

Als laatste gingen we naar Dorasan treinstation. Dit is het laatste treinstation in Zuid-Korea op de weg naar Noord. Dit is voor de Koreanen een symbool van hoop voor een eventuele reünie tussen de twee aartsvijanden. Maar tot op de dag van vandaag is er voor de gewone staatsburger van Zuid-Korea noch Noord-Korea nog steeds geen weg toegankelijk van Zuid naar Noord of vica versa.

En dat was Zuid Korea voor ons! We hebben een hele leuke week gehad!
Sinds woensdagochtend zijn we weer in China en gaan we richting de grens van binnen- Mongolië naar het plaatsje Datong. Het schijnt daar ijs en ijskoud te zijn, tot wel -28!! Dus er staat ons nog wat te wachten!! Maar eerst met de metro naar t vliegveld 1 uur, vliegen 1,5uur, bussen 1,5uur en dan nog een treinritje van 20 uurtjes lang! Gelukkig hebben we dit keer wel bedjes weten te bemachtigen!