Nihao!!

Nihao!

Nou, gelukkig is de cultuurshock niet veel erger geworden! We kunnen nu wel zeggen dat we al aardig beginnen te wennen hier!

Zondag 5 december zijn we dus vanuit Shenzhen richting Guangzhou gegaan. Onze eerste binnelandse treinreis in China. Hmmm, toch best spannend aangezien het niveau Engels spreken hier ergens zo rond de nul ligt.... Maar het geluk was aan onze zijde die dag. Toen we aan het zoeken waren naar het kaartjesloket, en niemand ons kon helpen. Werden we aangesproken door een Chineze jongen. In vloeiend Engels werden we benaderd, of hij ons kon helpen... Huuuh?!? Na de jongen grondig van onder naar boven te hebben geïnspecteerd, zeiden we ja. Hij moest toevallig ook dezelfde trein hebben. Dus hij liep met ons mee naar het loket en kon mooi in het Chinees kaartjes voor ons halen. Scheelde ons weer minimaal een half uurtje “Ra ra wat bedoel ik?” te spelen met het vrouwtje van het loket.
In de trein heeft Jason, die Chinees, allemaal leuke things do & to see voor ons opgeschreven. Hij bood zelfs aan om mee te gaan richting ons hostel. Zo gezegd zo gedaan. Hij heeft ons enorm geholpen maar wilde daar niets voor terug hebben! Hij was al superblij dat ie zijn Engels kon oefenen
(kunnen wij nog ’n puntje aan zuigen trouwens) met toeristen en dat dat al meer dan genoeg was!
De dagen erop zijn we de stad wezen verkennen, we hebben de dingen gedaan die de jongen voor ons had opgeschreven. Eentje die daar uit sprong was People’s Park, een groot openbaar park midden in de stad, waar van jong tot stokoud samenkomt om activitieiten te doen. We noemen; stijldansen, badmintonnen, kaarten, zingen, hooghouden met zelfgemaakteshutjes. Echt heel bijzonder om te zien hoe druk en actief dat park was. En het meest opmerkelijke was de tijd van de dag, +/-22:30uur Op een doordeweekse maandag.
Een iets minder prettig detail was dat we begonnen te merken dat het zonnetje plaats aan het maken was voor een wolkje en een briesje. Dus helaas moesten de slippers plaats maken voor de dichte stappers.

We zijn ook een dag naar een Safaripark geweest. Erg aan de prijs voor Chineze begrippen, zelfs voor ons. Maar Lisa wilde erg graag heen want...... Er zijn panda’s!!!! En die moet je toch gezien hebben als je in China bent geweest! Zeker geen spijt van gehad, alle mooie dieren waren present. Ook kon je er, zoals de naam al verklapt, een safaritochtje doen. Hele hoop dieren van alle continenten, ook de de leeuwen en tijgers gevoerd zien worden. Al met al een erg leuk park en een hele leuke dag.

Voor ons laatste dagje in Guangzhou hadden we een reisplandagje gemaakt. Nu toch echt even goed uitstippelen waar en wat we willen gaan doen. De planning was om de dag erop naar het westen, richting Guilin te gaan. Waar de natuur prachtig is. En het Karsgebergte zeer indrukwekkend moet zijn. Maar wij zijn net zo als het weer, we veranderen van moment op moment. Dus nadat het strijdplan een beetje was opgesteld, werd ie eigenlijk regelrecht weer de prullenbak ingegooid en kwamen we op het idee dat het toch praktischer qua tijdplanning was en qua reizen om de trein omhoog, oostelijk richting Shanghai te pakken.
De volgende dag, vrijdag om 18:10 zouden we de nachttrein pakken. Deze twee kopstukken dachten wel even een paar uur voor vertrek net als in NL nog goede kaartjes te kunnen kopen. Op een treinstation dat meer mensen als op Schiphol verplaatst per dag. Helaas zo werkt dat dus niet weten we nu. Want wij kregen in gebrekkig Engels, van de loket juf te horen dat er geen sleeptickets meer waren. Nou oké, doe dan maar twee stoelen. Maar ze zei weer nee!!! “Only stand!!!” kregen we te horen! Maar dat kon niet kloppen dachten we, ze laten mensen niet 16 uur staan! Dus wij weer in de tegenaanval met ons woordenboekje Chinees, laten de dame de vertaling van het woord “zitplaats” lezen en ze knikt volmondig! Ohhhh ze bedoelt dat er dus gewoon nog wel stoelen vrij zijn zeggen we nog tegen elkaar! Met de kaartjes op zak, op naar de trein. In de coupé opzoek naar onze plaatsen, maar al best snel bekruipt ons een onheilspellend gevoel. En dat wordt bevestigd zodra we vragen waar we moeten zitten en er ijskoud naar het gangpad wordt gewezen. SLIK!!!
Lisa kon wel huilen toen dat bericht d’r hersenpannetje binnendrong. 16 uur staan.....!! Wow.....! Rich bleef nog weer is kalm en hield alles goed in de smiezen en zag dat er één stoeltje vrij bleef waar nog geen Tjappie opzat... Terwijl de Local boys ruzie maakte om op de upgrade lijst te komen, om tijdens de reis een stoel of een bed te kunnen krijgen als die vrij zou komen, vertelde Rich Lisa om snel haar stuut op het vrije plaatsje te parkeren en zwijgend te blijven zitten, en niemand haar kaartje te laten zien. Gelukkig was de hele reis de stoel van ons. Rich wilde niet dat ik tussen het gajes zou staan dus liet hij mij de hele reis zitten, en slapen de lieverd! Nu was t wel een opgave om een hele reis te gaan staan, dus er moest contact gelegd worden. Al snel ontdekte Richard iemand die engels kon spreken en bleef daar mee babbelen tot hij al snel aan bood om even te gaan zitten en dit om het uur te wisselen met Rich. Dit was al gauw voorbij aangezien de man ook wilde slapen, dus er zat niets anders op dan weer te blijven staan. Later op de nacht, zie +/- 2:00uur werd er weer contact gelegd met wat jongens, die hem na langdurig praten ook hun zitplaatsen aanboden. Zo vriendelijk volk! Na een paar keer zo bescheiden te zijn om “nee” te zeggen, had ie na 10 uur staan het wel even gehad en nam ie gretig gebruik van t aanbod. Hij heeft gelukkig toch nog ffies kunnen slapen. “3 uurtjes” om er vervolgens nog 3 te moeten staan, gelukkig heeft Lisa haar uurtjes slaap wel kunnen pakken, daar waren we al lang blij om, Maar zo’n reis wens je niemand toe. En het schijnt soms nog erger en drukker te zijn, dat je zelfs de hele reis tegen elkaar op moet staan, bijvoorbeeld met Chinees nieuwjaar omdat dan iedereen naar hun familie gaat enzo.
De volgende dag kwamen we gesloopt aan in Shanghai! 1 van de jongens die Rich had leren kennen liep met ons mee naar de metro zodat we niet hoefden te zoeken na zo’n nacht.
Nu zitten we al sinds zaterdagochtend in Shanghai. Een hele fijne stad om te zijn, wel een wereldstad hoor. Hoe kapot we ook waren en Rich vooral, gingen we er gelijk op uit, we hadden al wat huiswerk gedaan, en wilde vandaag de franse consessie gaan bezichten, klein stukje geschiedenis, met fraaie architectuur. Leuke wandeling om te doen. Daarna hadden we nog genoeg tijd over om richting de zogehete ‘Bund”te gaan. Deze straat/wijk ligt aan t water en pal tegen over de wijk Pudong. Heel tegenstrijdig contrast. Aan de ene zijde Pudong met zijn futuristische uitstraling met gebouwen die tot de hoogste van de wereld behoren, ik noem JinMao Tower, en Tv Pearl Tower. En aan de zijde van de Bund, karaktiristieke gebouwen die dateren voor het merendeel uit de jaren 20 van de vorige eeuw, prachtige architectuur.

Er hangt verder een gemoedelijke sfeer, waar je je snel op je gemak voelt. Historisch heeft het niet super veel te bieden. Maar de wijken zijn één voor één uniek, en prachtig om door heen te wandelen. Ook Old Shanghai is hier een voorbeeld van, zie de foto’s.

Maar het is zover, ook de kou heeft ons hier in zijn greep... We hebben de afgelopen 3 dagen alleen maar regen en kou gehad. Bahh, er is zo weinig aan, maar we mogen niet klagen.

We vertrekken vrijdagmorgen naar Nanjing, nog iets noordelijker om uiteindelijk iets voor kerst in Beijing te zijn. Daar waar de temp momenteel ver onder nul ligt, zo’n +/- min 15. Gelukkig hebben we thermo kleding en speciale kledij mee, maar dit is nog niet voldoende, dus we hebben vandaag nog maar 1 winterjas gehaald. Want dit is ckr wel nodig. Ook hier in Shanghai.

Want de eerste dag sneeuw heeft ons hier trouwens getroffen, dit wat heel bijzonder is in Shanghai. Voor het eerst in 4 jaar heeft het hier weer eens gesneeuwd, dus het was totale chaos op straat.

We hopen jullie op deze manier weer wat leuk leesplezier te hebben gegeven, het was niet mogelijk om eerder wat te schrijven dus vandaar zo’n grote lap tekst, maar dat mag de pret niet drukken.

Heeeeel veeeel liefs van ons! En vergeet niet, we denken aan jullie!!